Siz de sinir olanlardan mısınız?

Topluluk halinde yaşayan bir canlı
türü olduğumuz için mutlaka hepimizin başına gelmiştir, küçük bir söz,
bir hareket bizi çileden çıkarmaya yeter bazen. Yapan kişi yaptığı
şeyin farkına bile varmayabilir, söylediğinizde ise niye
sinirlendiğinizi anlamayıp üste çıkma ihtimali çok yüksektir. Üstelik
bunu yapan en yakın dostunuz, kardeşiniz, anneniz bile olabilir. Yalnız
bu konuda çok önemli bir detay var ki, günün birinde bunları yapan
bizzat siz de olabilirsiniz. Öyleyse bu sinir bozucu hareketler
hakkında biraz bilgi sahibi olmak, sinir bozucu insan durumuna düşmemek
açısından son derece faydalı gibi görünüyor.
Kimler mi sinir bozanlar? Mesela şunlar:






Gecenin bir yarısında veya sabahın köründe sizi arayıp uyandırdıktan sonra bir de ‘uyuyor musun?’ diye soranlar.
Bir şey anlatırken çok gereksiz detaylara girerek uzattıkça uzatan ve insanların sıkıntıdan bayıldığını farkedemeyenler.
‘Bir şeyim yok’ dediğiniz halde beşinci kez ‘neyin var?’ diye soranlar.
Yemek istemediğiniz bir şeye ‘hayır’ dediğiniz halde ısrarla ‘ama lütfen, bi tadına bak’ diyenler.





Kilo
vermeye çalıştığınız halde pişirdiği bol kalorili keki yemeniz için
‘hadi canım, bir kereden bir şey olmaz’ diyerek ısrar edenler.
Yine kilo vermeye çalıştığınız halde ısrarla her seferinde ‘ay sen kilo mu aldın?’ diyenler.
Her şeyin en iyisini biliyormuş gibi davrananlar.
Tam güzel bir şey anlatırken ‘aslında ben de geçen gün..’ diye lafı ağzınızdan alıp kendi hikayesine başlayanlar.

Günlük
konuşmalarına ‘really?, oh my god!, wonderfull!’ gibi İngilizce
sözcükler serpiştirenler, hatta daha da korkuncu iki dili birleştirip
‘hadi drink alalım, bir off verelim’ şeklinde cümleler kuranlar.
Evinize
misafir gelen ve aklı fikri tamamen dev bir oyuncak olarak gördükleri
sizde ve oyun parkından farksız olan odanızda olan hiperaktif
çocuklarına hiç bir şekilde aldırmayan kabus anneler.






Ya
da tam tersine sokakta giderken çocuğunu adeta yerlerde sürükleyip,
bağırıp çağıranlar, hatta hırsını alamayıp bir tane de patlatan diğer
kabus anneler.
Hiç bilmediği bir konuda tesadüfen bir yerlerden ezberlediği iki cümleyi her fırsatta tekrarlayanlar.
Ne yaptığınızı, nereye gittiğinizi, ne giydiğinizi, kimlerin gelip gittiğini televizyon izler gibi merakla izleyen komşular.
Her an hiç durmadan hayattan yakınanlar ve sürekli bir şeylerden şikayet edenler.
Sizinle buluşacakları halde sarmısak, soğan, sucuk gibi bol aromalı besin tüketmekten kaçınmayanlar.





İnsanların gözüne baka baka sokağa tükürenler, hatta çöp kovalarını boşaltanlar.
Daha anlattığınız şey bitmeden ‘e hadi görüşürüz şekerim’ diyerek arkasını dönüp gidenler.
Kuyruklarda bekleme adabını umursamayıp sadece onların işi önemliymiş gibi sürekli öne geçmeye çalışanlar.

Daha önce size anlattığı bir şeyi başkasına aktarırken neredeyse tamamen değiştirerek anlatanlar.






Heyecanla hazırlandığınız bir güne, geceye, konsere, sürprize vs küçümseyerek burun kıvıranlar.
Yalnız kalma isteğinize rağmen ısrarla sizi bir yerlere götürmeye veya yanınıza doluşmaya çalışanlar.
Dolmuşlarda, minibüslerde yanındakini umursamayıp yayılıp oturanlar.
Sinemaya piknik yapmaya gelir gibi yiyeceklerle, kuru yemişlerle gelip fısır fısır birbirleriyle konuşanlar.

cok cok güzel yazı herkesin söle bi okuyup ders alması gerek mutlaka herkes kendine bir pay cıkarır sagol paylasımın için